معجزه ای به نام شکرگزاری
سال ها پیش، زمانی که به بحث موفقیت و هدفگذاری علاقمند شده بودم، لزوم شکرگزاری را در بسیاری از کتاب ها و دوره های می دیدم اما راستش، خیلی اهمیت آن را درک نمی کردم. در بسیاری مواقع یا آن را اجرا نمی کردم و یا با آن مانند یک آیین خشک و روتین برخورد می کردم. حالا که به گذشته می نگرم، می دانم خودم را از چه فرصت بزرگی محروم کرده ام. در همین آغاز اجازه بدهید بگویم شکرگزاری چه چیزی نیست!
شکرگزاری چه چیزی نیست؟
اگر فکر می کنید شکرگزاری یک عمل یا اتفاق فیزیکی است کاملا در اشتباه هستید.
اگر تصور شما این است که بهترین زمان برای شکرگزاری وقتی است که به اهداف خود دست یافته اید، اشتباه می کنید.
اگر به دنبال این هستید که با شکرگزاری از وضعیت موجود رهایی یابید و به دروازه شهر آرزوهایتان برسید، باز هم اشتباه می کنید.
شکرگزاری چه چیزی هست؟
شکرگزاری یک حس درونی است که ارتباطی با شرایط بیرونی شما ندارد. زندگی با حس شکرگزاری، طعم دیگری پیدا می‌کند و شما را تبدیل به برادر، خواهر، همسر، شریک، کارمند، رئیس و البته بنده‌ی جذاب‌تری خواهد کرد. آیا شما حاضر هستید دارایی خود را در اختیار فردی با انرژی منفی قرار دهید؟ پس چطور انتظار دارید دیگران و از جمله کائنات، ثروت مادی و معنوی خود را در اختیار فردی قرار دهد که همواره در حال گله‌کردن و بیان کاستی‌ها و کمبودها است.
نداشتن حس شکرگزاری
داشتن اهداف بزرگ برای اکثر افراد باعث می‌شود داشته‌های خود را فراموش کنند و بر نداشته‌هایشان متمرکز شوند. اگر هدف خرید اتومبیل مرسدس بنز موجب شود از لحظاتی که سوار بر پرایدتان هستید لذت نبرید و بابت داشتن آن از خداوند سپاسگزاری نکنید، در حال حرکت در مسیر اشتباهی هستید. حال دل بسیاری از مردم حین گفتن جمله خدایا شکر، مانند این تصویر است. دندان‌ها روی هم فشرده شده و در حالی که معتقد هستند دلیلی برای شکرگزاری وجود ندارد، با کوهی از انرژی منفی کلمات پوچی را بر زبان جاری می‌کنند.
لطفا توجه داشته باشید منظور ما ادای کلمات بی‌روح نیست، بلکه به دنبال جاری‌بودن حس شکرگزاری در همه ثانیه‌های زندگی هستیم. کافی است خودتان را به‌جای خالق کائنات تصور کنید؛ به کدام شخص هدایای ویژه اعطا می‌کنید؟ شخص اول که طلبکارانه و با حالتی گستاخانه مرسدس بنز را طلب می‌کند یا شخص دوم که عمیقا بابت داشتن ارابه‌ای چهارچرخ به نام پراید، خدا را شکر می‌کند و قدر داشته‌هایش را می‌داند هر چند در همان زمان هدف خرید مرسدس بنز را در سر می‌پروراند. به نظر شما کائنات به سمت کدام فرد بیشتر متمایل خواهد بود: فرد طلبکار یا شخص شکرگزار؟ یادمان باشد خدا و کائنات، غلام حلقه‌به‌گوش ما نیستند.
در کتاب مقدس این‌طور آمده است که حضرت ابراهیم، زمانی که خود و همسرش پیر و فرتوت بودند، خدا را بابت فرزندی که به او داده بود شکر می‌کرد. دقت کنید هنوز هیچ فرزندی در کار نبود و همه حقایق نیز حاکی از این بود که این موضوع نمی‌تواند محقق شود. یک پیرمرد عادی در این شرایط از زمین و زمان گلایه می‌کند و نداشتن فرزند را بهانه‌ای برای تلخ‌کردن کام خود و همسرش می‌کند؛ اما ابراهیم انتخاب دیگری داشت. او عمیقا شکرگزار چیزی بود که اساسا نداشت. پیشنهاد من این است که ما نیز ایمان ابراهیمی داشته باشیم و از همین حالا همه داشته‌ها و نداشته‌هایمان را بهانه‌ای برای سپاسگزاری کنیم.
دیدگاهتان را بنویسید